οχυροποιώ

ὀχυροποιῶ, -έω (Α)

(συν. το μέσ.) ὀχυροποιοῡμαι, -έομαι

στερεώνω, ασφαλίζω, οχυρώνω («ὀχυροποιησάμενοι τοὺς εὐκαιρους τῶν τόπων ἐν διαστάσει», Πολ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀχυρός + ποιῶ].